عشق و دل
عشق و دل
دلم ز عشق تبرا نمی‌تواند کرد صبوری از رخ زیبا نمی‌تواند کرد
غم از درون دل من برون نمی‌آید که ترک مسکن و ماوی نمی‌تواند کرد
بروی خوب مرا دیده روشنست ولی به هیچ وجه مهیا نمی‌تواند کرد
برفت دوش خیالش ز چشم من چه کند مقام بر لب دریا نمی‌تواند کرد
به صبر کام توان یافتن ولیک چه سود چو صبر در دل ما جا نمی‌تواند کرد
عبید گه گهی از بهر مصلحت می گفت که توبه می کند اما نمی‌تواند کرد
عبید زاكاني
سي چي باور نميكي؟
سی چی باور نِمیکی؟
عشق تو کِردَه اسیرِم، سی چی باوَر نِمیکی
دِ غمت دارم می میرِم، سی چی باور نِمیکی
عشق تو مرا اسير كرده، چرا باور نميكني؟ از غم دوريت دارم ميميرم، چرا باور نميكني؟
یه دَفَه خُوتِه نِشو مَی بعدِشَم قایِم مویی
هِه چِنی کِردی یَه پیرِم، سی چی باور نِمیکی
يك دقيقه خودت را نشانم مي دهي و بعد مخفي مي شوي، همين طور مرا پير كردي، چرا باور نميكني؟
دلِ زخمِم کی تُونَه بارِ غمِتِه بَکشَه
ناتَوونی زِمی گیرم، سی چی باور نِمیکی
دل زخم من كي ميتواندبار غم دوريت را تحمل كند، من ناتواني زمين گيرم، چرا باور نميكني؟
وقتی کِه دلم نسیمِ گیس تونِه شونَه میکه
زِنه ئی میرَه دِ ویرم ، سی چی باور نِمیکی
وقتي كه دلم نسيم زلفهاي تو را شانه ميكند، زندگي را فراموش ميكنم، چرا باور نميكني؟
اسمِتِه دِلِم نوشتَه بیخودی خطِش نَزَه
دِ هَمَه غیرِ تو دیرِم، سی چی باور نِمیکی
اسم تو را دلم نوشته است، بي خود آن را خط نزن، از همه كس غير از تو دورم، چرا باور نميكني؟
